Co i jak w japońskim komiksie,
czyli analiza wyglądu mangowych postaci.
Manga - jak już większość z was wie, a jeśli nie wie, to przeczyta o tym tutaj - jest japońskim komiksem o całkiem odmiennym stylu, niż amerykański. Kiedy weźmie sie do ręki i to i to, od razu zauważy się różnice. I to sporo różnic... Manga bowiem posiada inną charakterystykę, wydaje mi się, że lepszą. Fascynującą. Wyjątkową. Oprócz tego, że komiks jest rysowany w czerni i bieli, najważniejszą częścią jej charakterystyki są... postacie. Tak! Tutaj dowiemy się na czym polega różnica między bohaterami stworzonymi przez mangaków, a tymi powstającymi z amerykańskiego ołówka.
Zacznę od wymieniania poszczególnych części bohaterów mangi. Na pierwszy plan wykładu wystąpi opis głowy postaci, potem będę powoli schodzić w dół.
Oczy...
W tym japońskim stylu przede wszystkim rzucają się w oczy... oczy. Wielkie, lśniące, zapełniające pół twarzy, z długimi rzęsami, występujące przeważnie u dziewcząt. Mogą mieć każdy kolor (może oprócz bieli, a jak coś, to rzadko) od jasnego błękitu po czerń - zależy jaka postać, zła czy dobra, "zdrowa" czy "chora na demona". U dorosłych kobiet, chłopców i mężczyzn oczy są mniejsze, bardziej zwężone i mają bardziej naturalny kolor.
Przykłady:
Włosy...
Tutaj mangacy nie znają umiaru. Różowe, czerwone, fioletowe, niebieskie, zielone, białe... Cała paleta. Długość? Zarówno dziewczęta, kobiety tak jak i chłopcy oraz mężczyźni mogą mieć włosy po kostki lub być "łysą pałą" (Zazwyczaj jeśli już w mandze jest się łysym, na głowie gości się jakiś namalowany magiczny znak). W tej kategorii podział nie istnieje. Ścięte? Ścieniowane? Fryzury punków przy mangowych bohaterach objawiają zero fantazji!
(kliknij na miniaturę, a zobaczysz całość.)
Twarz...
Witam w kategorii TWARZ.
Ponieważ o oczach już opisałam na początku, powiem może coś o nosie. Nosy są zazwyczaj wąskie i zgrabne. Dlaczego nosy także są ważne? Osoba czytająca powina polubić postać/postacie. A nikt chyba nie zapałałby przyjaźnią do starej, złej czarownicy z nochalem wielkości kartofla, będącą postacią pierwszoplanową.
Nosy u dziewcząt i ich starszych wersji są ZAWSZE zgrabne, wąskie i w ogóle tylko pozazdrościć. Płeć męska... u nich występują także wąskie, no, może tylko odrobinkę szersze (wiadomo, mężczyźni są inaczej zbudowani niż kobiety). Oczywiście, jeśli występuje wspomniany powyżej rodzaj "zły" i kobiet i mężczyzn, można zauważyć zamiast prostego noska "haczykowaty" (lub orli), szerszy i mniej zgrabny. Niektóre postacie w ogóle nie mają nosa(!) Przykład: Kuririn, jeden z bohaterów mangi Dragon Ball.
Przechodzimy powoli do ust. Pełne, małego rozmiaru, nadające delikatności zauważymy u płci pięknej. Jeśli chodzi o drugą chyba opisywać nie muszę - niezbyt często je widać. Wargi u chłopców poprostu się nie przyjęły w Japonii; malowane są tylko linie zakreślające ich cienie na podbródku. Może chłopiec z widocznymi wargami za bardzo przypomina dziewczynę?
Następną częścią jest kształt twarzy i zamierzam króciutko opisać męską, gdyż damska może mieć każdy kształt. Ludzki, rzecz jasna.
Prawie w ogóle nie znajdziemy jakiejś grubszej wersji chłopca. Rysy twarzy tej płci są zawsze wyraźne podkreślone - kanty, kształt. Tak jak z grubszą wersją, jest z zarostem na brodzie. To mają chyba tylko mędrcy i mistrzowie (patrz: Boski Miszcz = Genialny Żółw - - > Dragon Ball)
To wszystko.
Ostatnią "podkategorią" jest kształt uszu. Przypuszczam, iż wszyscy wiedzą od czego on zależy. Jeśli postać jest elfem, posiada je długie i szpiczaste. Jeśli człowiekiem, mają one ludzki kształt, jeśli kimś pochodnym od Inu Yashy (psiego demona) odsłuchuje on dźwięków w psich uszach. Kocie także wchodzą w rolę i to dość często.
Dochodzimy w końcu do kształtów ^^ I tu nie ma się co rozpisywać, chyba, że zacznę mówić o kobietach.
Mężczyźni - przeważnie jakieś widoczne mięśnie mają... w japońskim komiksie poczynając od chudego chłopca z marnie wyćwiczonym bicepsem, dochodzimy w końcu do "napakowanego" mężczyzny. Bohater musi przecież jakoś wyglądać, prawda?
Kobieta. Kobieto, puchu marny, ty zwyciężasz w bitwie kształtów. Tak jest! Nie ma pożądnej mangi bez przedstawicielki płci pięknej. Na czym polega magia mangi nie tylko z odłamu hentai? Kobieca postać przede wszystkim, oprócz urokliwych oczu i pięknej fryzury, posiada równie zachwycającą figurę. Nie ważne, czy to nastolatka czy dojrzała kobieta. Ich wspólną cechą jest przede wszystkim... biust. Jeszcze nie spotkałam się (przynajmniej ja) z mangą w której bohaterka była bez wydatnego biustu. I często właśnie tak rysuje bohaterki mangaka o męskiej płci. Owszem, zdarzały się kobiece postacie z mniejszym rozmiarem, ale rzadko - i jeśli już takie istnieją ^^, są one właśnie rysowane przez rysowniczki. Kobiety bardziej skupiają się na akcji, niż na tym, aby ich postać była obiektem marzeń każdego mężczyzny.
Brzuch - może nie brzuch, tylko płaski brzuszek pasowałby w tej sytuacji. Bohaterki muszą być ładne. To przecież manga. Co do nóg, są długie i zgrabne, proste i bez skazy.
Ach! Całkiem zapomniałam o stopach... taki mały szczegół, a jednak ważny.
Rysunek stopy dla mangaisty jest chyba najtrudniejszym elementem w dziale rysowania części ciała ludzkiego. Jednym z najgorszych błędów popełnianych przez rysowników - amatorów jest narysowanie stopy zbyt dużej lub zbyt małej. Powinna być taka "średnia". Wiadomo - u mężczyzny stopa będzie trochę szersza, jak wszystko inne zresztą, występujące u tej płci.
Przyjżyjcie się końcowemu rysunkowi - stopa jest proporcjonalna w stosunku do reszty ciała, co nie czyni postaci jako należącej do tych "zmutowanych". Tak więc u kobiet i mężczyzn omawiana tutaj część ciała była, jest i w ogóle musi być proporcjonalna.
Po przeczytaniu tego tekstu, możemy wywnioskować, że manga pod względem postaci zdecydowanie góruje nad "amerykańską paletą barw z tekstem w chmurkach na kartce". Bohater jest jak najbardziej utożsamiany z człowiekiem o idealnym wyglądzie i nieidealnym charakterze. Ale na wykład o charakterze przyjdzie jeszcze czas.
Ooj, dawno mnie tu nie było, chyba coś koło 2 tygodni, nie? Na szczęście istnieje coś tak wspaniałego jak weekend...
Dzisiejszy post wyjaśni niezbyt zapoznanym i początkującym fanom mangi symbolikę mimiki twarzy. Chodzi mi oczywiście o emocje. Zaczynam.
rozzłoszczony zły bardzo zły
wściekły piekielnie wściekły
oniemiały bardzo oniemiały ^^
zadowolony szczęśliwy
Niezmiernie szczęśliwy szczyt szczęścia (płacz)
rozmarzony zirytowany/ulga przestraszony
zasmucony smutny
naprawdę smutny ogromnie smutny (beksa)
zmartwiony zamyślony
normalny stan przestraszony
zaskoczony bardzo zaskoczony
twarz bez wyrazu/w transie
Zacznę od wymieniania poszczególnych części bohaterów mangi. Na pierwszy plan wykładu wystąpi opis głowy postaci, potem będę powoli schodzić w dół.
Oczy...
W tym japońskim stylu przede wszystkim rzucają się w oczy... oczy. Wielkie, lśniące, zapełniające pół twarzy, z długimi rzęsami, występujące przeważnie u dziewcząt. Mogą mieć każdy kolor (może oprócz bieli, a jak coś, to rzadko) od jasnego błękitu po czerń - zależy jaka postać, zła czy dobra, "zdrowa" czy "chora na demona". U dorosłych kobiet, chłopców i mężczyzn oczy są mniejsze, bardziej zwężone i mają bardziej naturalny kolor.
Przykłady:
Włosy...
Tutaj mangacy nie znają umiaru. Różowe, czerwone, fioletowe, niebieskie, zielone, białe... Cała paleta. Długość? Zarówno dziewczęta, kobiety tak jak i chłopcy oraz mężczyźni mogą mieć włosy po kostki lub być "łysą pałą" (Zazwyczaj jeśli już w mandze jest się łysym, na głowie gości się jakiś namalowany magiczny znak). W tej kategorii podział nie istnieje. Ścięte? Ścieniowane? Fryzury punków przy mangowych bohaterach objawiają zero fantazji!
(kliknij na miniaturę, a zobaczysz całość.)
Witam w kategorii TWARZ.
Ponieważ o oczach już opisałam na początku, powiem może coś o nosie. Nosy są zazwyczaj wąskie i zgrabne. Dlaczego nosy także są ważne? Osoba czytająca powina polubić postać/postacie. A nikt chyba nie zapałałby przyjaźnią do starej, złej czarownicy z nochalem wielkości kartofla, będącą postacią pierwszoplanową.
Nosy u dziewcząt i ich starszych wersji są ZAWSZE zgrabne, wąskie i w ogóle tylko pozazdrościć. Płeć męska... u nich występują także wąskie, no, może tylko odrobinkę szersze (wiadomo, mężczyźni są inaczej zbudowani niż kobiety). Oczywiście, jeśli występuje wspomniany powyżej rodzaj "zły" i kobiet i mężczyzn, można zauważyć zamiast prostego noska "haczykowaty" (lub orli), szerszy i mniej zgrabny. Niektóre postacie w ogóle nie mają nosa(!) Przykład: Kuririn, jeden z bohaterów mangi Dragon Ball.
Przechodzimy powoli do ust. Pełne, małego rozmiaru, nadające delikatności zauważymy u płci pięknej. Jeśli chodzi o drugą chyba opisywać nie muszę - niezbyt często je widać. Wargi u chłopców poprostu się nie przyjęły w Japonii; malowane są tylko linie zakreślające ich cienie na podbródku. Może chłopiec z widocznymi wargami za bardzo przypomina dziewczynę?
Następną częścią jest kształt twarzy i zamierzam króciutko opisać męską, gdyż damska może mieć każdy kształt. Ludzki, rzecz jasna.
Prawie w ogóle nie znajdziemy jakiejś grubszej wersji chłopca. Rysy twarzy tej płci są zawsze wyraźne podkreślone - kanty, kształt. Tak jak z grubszą wersją, jest z zarostem na brodzie. To mają chyba tylko mędrcy i mistrzowie (patrz: Boski Miszcz = Genialny Żółw - - > Dragon Ball)
To wszystko.
Ostatnią "podkategorią" jest kształt uszu. Przypuszczam, iż wszyscy wiedzą od czego on zależy. Jeśli postać jest elfem, posiada je długie i szpiczaste. Jeśli człowiekiem, mają one ludzki kształt, jeśli kimś pochodnym od Inu Yashy (psiego demona) odsłuchuje on dźwięków w psich uszach. Kocie także wchodzą w rolę i to dość często.
Przykład mangowej twarzy:
FIGURA
...Kształty!
Dochodzimy w końcu do kształtów ^^ I tu nie ma się co rozpisywać, chyba, że zacznę mówić o kobietach.
Mężczyźni - przeważnie jakieś widoczne mięśnie mają... w japońskim komiksie poczynając od chudego chłopca z marnie wyćwiczonym bicepsem, dochodzimy w końcu do "napakowanego" mężczyzny. Bohater musi przecież jakoś wyglądać, prawda?
Kobieta. Kobieto, puchu marny, ty zwyciężasz w bitwie kształtów. Tak jest! Nie ma pożądnej mangi bez przedstawicielki płci pięknej. Na czym polega magia mangi nie tylko z odłamu hentai? Kobieca postać przede wszystkim, oprócz urokliwych oczu i pięknej fryzury, posiada równie zachwycającą figurę. Nie ważne, czy to nastolatka czy dojrzała kobieta. Ich wspólną cechą jest przede wszystkim... biust. Jeszcze nie spotkałam się (przynajmniej ja) z mangą w której bohaterka była bez wydatnego biustu. I często właśnie tak rysuje bohaterki mangaka o męskiej płci. Owszem, zdarzały się kobiece postacie z mniejszym rozmiarem, ale rzadko - i jeśli już takie istnieją ^^, są one właśnie rysowane przez rysowniczki. Kobiety bardziej skupiają się na akcji, niż na tym, aby ich postać była obiektem marzeń każdego mężczyzny.
Brzuch - może nie brzuch, tylko płaski brzuszek pasowałby w tej sytuacji. Bohaterki muszą być ładne. To przecież manga. Co do nóg, są długie i zgrabne, proste i bez skazy.
Ach! Całkiem zapomniałam o stopach... taki mały szczegół, a jednak ważny.
Rysunek stopy dla mangaisty jest chyba najtrudniejszym elementem w dziale rysowania części ciała ludzkiego. Jednym z najgorszych błędów popełnianych przez rysowników - amatorów jest narysowanie stopy zbyt dużej lub zbyt małej. Powinna być taka "średnia". Wiadomo - u mężczyzny stopa będzie trochę szersza, jak wszystko inne zresztą, występujące u tej płci.
Przyjżyjcie się końcowemu rysunkowi - stopa jest proporcjonalna w stosunku do reszty ciała, co nie czyni postaci jako należącej do tych "zmutowanych". Tak więc u kobiet i mężczyzn omawiana tutaj część ciała była, jest i w ogóle musi być proporcjonalna.
Po przeczytaniu tego tekstu, możemy wywnioskować, że manga pod względem postaci zdecydowanie góruje nad "amerykańską paletą barw z tekstem w chmurkach na kartce". Bohater jest jak najbardziej utożsamiany z człowiekiem o idealnym wyglądzie i nieidealnym charakterze. Ale na wykład o charakterze przyjdzie jeszcze czas.
Mimika twarzy w mandze - emocje
Ooj, dawno mnie tu nie było, chyba coś koło 2 tygodni, nie? Na szczęście istnieje coś tak wspaniałego jak weekend...
Dzisiejszy post wyjaśni niezbyt zapoznanym i początkującym fanom mangi symbolikę mimiki twarzy. Chodzi mi oczywiście o emocje. Zaczynam.
wściekły piekielnie wściekły
oniemiały bardzo oniemiały ^^
zadowolony szczęśliwy
Niezmiernie szczęśliwy szczyt szczęścia (płacz)
rozmarzony zirytowany/ulga przestraszony
zasmucony smutny
naprawdę smutny ogromnie smutny (beksa)
zmartwiony zamyślony
normalny stan przestraszony
zaskoczony bardzo zaskoczony
twarz bez wyrazu/w transie