Co i jak w japońskim komiksie,
czyli analiza wyglądu mangowych postaci.
Manga - jak już większość z was wie, a jeśli nie wie, to przeczyta o tym tutaj - jest japońskim komiksem o całkiem odmiennym stylu, niż amerykański. Kiedy weźmie sie do ręki i to i to, od razu zauważy się różnice. I to sporo różnic... Manga bowiem posiada inną charakterystykę, wydaje mi się, że lepszą. Fascynującą. Wyjątkową. Oprócz tego, że komiks jest rysowany w czerni i bieli, najważniejszą częścią jej charakterystyki są... postacie. Tak! Tutaj dowiemy się na czym polega różnica między bohaterami stworzonymi przez mangaków, a tymi powstającymi z amerykańskiego ołówka.
Zacznę od wymieniania poszczególnych części bohaterów mangi. Na pierwszy plan wykładu wystąpi opis głowy postaci, potem będę powoli schodzić w dół.
Oczy...
W tym japońskim stylu przede wszystkim rzucają się w oczy... oczy. Wielkie, lśniące, zapełniające pół twarzy, z długimi rzęsami, występujące przeważnie u dziewcząt. Mogą mieć każdy kolor (może oprócz bieli, a jak coś, to rzadko) od jasnego błękitu po czerń - zależy jaka postać, zła czy dobra, "zdrowa" czy "chora na demona". U dorosłych kobiet, chłopców i mężczyzn oczy są mniejsze, bardziej zwężone i mają bardziej naturalny kolor.
Przykłady:
Włosy...
Tutaj mangacy nie znają umiaru. Różowe, czerwone, fioletowe, niebieskie, zielone, białe... Cała paleta. Długość? Zarówno dziewczęta, kobiety tak jak i chłopcy oraz mężczyźni mogą mieć włosy po kostki lub być "łysą pałą" (Zazwyczaj jeśli już w mandze jest się łysym, na głowie gości się jakiś namalowany magiczny znak). W tej kategorii podział nie istnieje. Ścięte? Ścieniowane? Fryzury punków przy mangowych bohaterach objawiają zero fantazji!
(kliknij na miniaturę, a zobaczysz całość.)
Twarz...
Witam w kategorii TWARZ.
Ponieważ o oczach już opisałam na początku, powiem może coś o nosie. Nosy są zazwyczaj wąskie i zgrabne. Dlaczego nosy także są ważne? Osoba czytająca powina polubić postać/postacie. A nikt chyba nie zapałałby przyjaźnią do starej, złej czarownicy z nochalem wielkości kartofla, będącą postacią pierwszoplanową.
Nosy u dziewcząt i ich starszych wersji są ZAWSZE zgrabne, wąskie i w ogóle tylko pozazdrościć. Płeć męska... u nich występują także wąskie, no, może tylko odrobinkę szersze (wiadomo, mężczyźni są inaczej zbudowani niż kobiety). Oczywiście, jeśli występuje wspomniany powyżej rodzaj "zły" i kobiet i mężczyzn, można zauważyć zamiast prostego noska "haczykowaty" (lub orli), szerszy i mniej zgrabny. Niektóre postacie w ogóle nie mają nosa(!) Przykład: Kuririn, jeden z bohaterów mangi Dragon Ball.
Przechodzimy powoli do ust. Pełne, małego rozmiaru, nadające delikatności zauważymy u płci pięknej. Jeśli chodzi o drugą chyba opisywać nie muszę - niezbyt często je widać. Wargi u chłopców poprostu się nie przyjęły w Japonii; malowane są tylko linie zakreślające ich cienie na podbródku. Może chłopiec z widocznymi wargami za bardzo przypomina dziewczynę?
Następną częścią jest kształt twarzy i zamierzam króciutko opisać męską, gdyż damska może mieć każdy kształt. Ludzki, rzecz jasna.
Prawie w ogóle nie znajdziemy jakiejś grubszej wersji chłopca. Rysy twarzy tej płci są zawsze wyraźne podkreślone - kanty, kształt. Tak jak z grubszą wersją, jest z zarostem na brodzie. To mają chyba tylko mędrcy i mistrzowie (patrz: Boski Miszcz = Genialny Żółw - - > Dragon Ball)
To wszystko.
Ostatnią "podkategorią" jest kształt uszu. Przypuszczam, iż wszyscy wiedzą od czego on zależy. Jeśli postać jest elfem, posiada je długie i szpiczaste. Jeśli człowiekiem, mają one ludzki kształt, jeśli kimś pochodnym od Inu Yashy (psiego demona) odsłuchuje on dźwięków w psich uszach. Kocie także wchodzą w rolę i to dość często.
Dochodzimy w końcu do kształtów ^^ I tu nie ma się co rozpisywać, chyba, że zacznę mówić o kobietach.
Mężczyźni - przeważnie jakieś widoczne mięśnie mają... w japońskim komiksie poczynając od chudego chłopca z marnie wyćwiczonym bicepsem, dochodzimy w końcu do "napakowanego" mężczyzny. Bohater musi przecież jakoś wyglądać, prawda?
Kobieta. Kobieto, puchu marny, ty zwyciężasz w bitwie kształtów. Tak jest! Nie ma pożądnej mangi bez przedstawicielki płci pięknej. Na czym polega magia mangi nie tylko z odłamu hentai? Kobieca postać przede wszystkim, oprócz urokliwych oczu i pięknej fryzury, posiada równie zachwycającą figurę. Nie ważne, czy to nastolatka czy dojrzała kobieta. Ich wspólną cechą jest przede wszystkim... biust. Jeszcze nie spotkałam się (przynajmniej ja) z mangą w której bohaterka była bez wydatnego biustu. I często właśnie tak rysuje bohaterki mangaka o męskiej płci. Owszem, zdarzały się kobiece postacie z mniejszym rozmiarem, ale rzadko - i jeśli już takie istnieją ^^, są one właśnie rysowane przez rysowniczki. Kobiety bardziej skupiają się na akcji, niż na tym, aby ich postać była obiektem marzeń każdego mężczyzny.
Brzuch - może nie brzuch, tylko płaski brzuszek pasowałby w tej sytuacji. Bohaterki muszą być ładne. To przecież manga. Co do nóg, są długie i zgrabne, proste i bez skazy.
Ach! Całkiem zapomniałam o stopach... taki mały szczegół, a jednak ważny.
Rysunek stopy dla mangaisty jest chyba najtrudniejszym elementem w dziale rysowania części ciała ludzkiego. Jednym z najgorszych błędów popełnianych przez rysowników - amatorów jest narysowanie stopy zbyt dużej lub zbyt małej. Powinna być taka "średnia". Wiadomo - u mężczyzny stopa będzie trochę szersza, jak wszystko inne zresztą, występujące u tej płci.
Przyjżyjcie się końcowemu rysunkowi - stopa jest proporcjonalna w stosunku do reszty ciała, co nie czyni postaci jako należącej do tych "zmutowanych". Tak więc u kobiet i mężczyzn omawiana tutaj część ciała była, jest i w ogóle musi być proporcjonalna.
Po przeczytaniu tego tekstu, możemy wywnioskować, że manga pod względem postaci zdecydowanie góruje nad "amerykańską paletą barw z tekstem w chmurkach na kartce". Bohater jest jak najbardziej utożsamiany z człowiekiem o idealnym wyglądzie i nieidealnym charakterze. Ale na wykład o charakterze przyjdzie jeszcze czas.
Ooj, dawno mnie tu nie było, chyba coś koło 2 tygodni, nie? Na szczęście istnieje coś tak wspaniałego jak weekend...
Dzisiejszy post wyjaśni niezbyt zapoznanym i początkującym fanom mangi symbolikę mimiki twarzy. Chodzi mi oczywiście o emocje. Zaczynam.
rozzłoszczony zły bardzo zły
wściekły piekielnie wściekły
oniemiały bardzo oniemiały ^^
zadowolony szczęśliwy
Niezmiernie szczęśliwy szczyt szczęścia (płacz)
rozmarzony zirytowany/ulga przestraszony
zasmucony smutny
naprawdę smutny ogromnie smutny (beksa)
zmartwiony zamyślony
normalny stan przestraszony
zaskoczony bardzo zaskoczony
twarz bez wyrazu/w transie
Zacznę od wymieniania poszczególnych części bohaterów mangi. Na pierwszy plan wykładu wystąpi opis głowy postaci, potem będę powoli schodzić w dół.
Oczy...
W tym japońskim stylu przede wszystkim rzucają się w oczy... oczy. Wielkie, lśniące, zapełniające pół twarzy, z długimi rzęsami, występujące przeważnie u dziewcząt. Mogą mieć każdy kolor (może oprócz bieli, a jak coś, to rzadko) od jasnego błękitu po czerń - zależy jaka postać, zła czy dobra, "zdrowa" czy "chora na demona". U dorosłych kobiet, chłopców i mężczyzn oczy są mniejsze, bardziej zwężone i mają bardziej naturalny kolor.
Przykłady:
Włosy...
Tutaj mangacy nie znają umiaru. Różowe, czerwone, fioletowe, niebieskie, zielone, białe... Cała paleta. Długość? Zarówno dziewczęta, kobiety tak jak i chłopcy oraz mężczyźni mogą mieć włosy po kostki lub być "łysą pałą" (Zazwyczaj jeśli już w mandze jest się łysym, na głowie gości się jakiś namalowany magiczny znak). W tej kategorii podział nie istnieje. Ścięte? Ścieniowane? Fryzury punków przy mangowych bohaterach objawiają zero fantazji!
(kliknij na miniaturę, a zobaczysz całość.)
Witam w kategorii TWARZ.
Ponieważ o oczach już opisałam na początku, powiem może coś o nosie. Nosy są zazwyczaj wąskie i zgrabne. Dlaczego nosy także są ważne? Osoba czytająca powina polubić postać/postacie. A nikt chyba nie zapałałby przyjaźnią do starej, złej czarownicy z nochalem wielkości kartofla, będącą postacią pierwszoplanową.
Nosy u dziewcząt i ich starszych wersji są ZAWSZE zgrabne, wąskie i w ogóle tylko pozazdrościć. Płeć męska... u nich występują także wąskie, no, może tylko odrobinkę szersze (wiadomo, mężczyźni są inaczej zbudowani niż kobiety). Oczywiście, jeśli występuje wspomniany powyżej rodzaj "zły" i kobiet i mężczyzn, można zauważyć zamiast prostego noska "haczykowaty" (lub orli), szerszy i mniej zgrabny. Niektóre postacie w ogóle nie mają nosa(!) Przykład: Kuririn, jeden z bohaterów mangi Dragon Ball.
Przechodzimy powoli do ust. Pełne, małego rozmiaru, nadające delikatności zauważymy u płci pięknej. Jeśli chodzi o drugą chyba opisywać nie muszę - niezbyt często je widać. Wargi u chłopców poprostu się nie przyjęły w Japonii; malowane są tylko linie zakreślające ich cienie na podbródku. Może chłopiec z widocznymi wargami za bardzo przypomina dziewczynę?
Następną częścią jest kształt twarzy i zamierzam króciutko opisać męską, gdyż damska może mieć każdy kształt. Ludzki, rzecz jasna.
Prawie w ogóle nie znajdziemy jakiejś grubszej wersji chłopca. Rysy twarzy tej płci są zawsze wyraźne podkreślone - kanty, kształt. Tak jak z grubszą wersją, jest z zarostem na brodzie. To mają chyba tylko mędrcy i mistrzowie (patrz: Boski Miszcz = Genialny Żółw - - > Dragon Ball)
To wszystko.
Ostatnią "podkategorią" jest kształt uszu. Przypuszczam, iż wszyscy wiedzą od czego on zależy. Jeśli postać jest elfem, posiada je długie i szpiczaste. Jeśli człowiekiem, mają one ludzki kształt, jeśli kimś pochodnym od Inu Yashy (psiego demona) odsłuchuje on dźwięków w psich uszach. Kocie także wchodzą w rolę i to dość często.
Przykład mangowej twarzy:
FIGURA
...Kształty!
Dochodzimy w końcu do kształtów ^^ I tu nie ma się co rozpisywać, chyba, że zacznę mówić o kobietach.
Mężczyźni - przeważnie jakieś widoczne mięśnie mają... w japońskim komiksie poczynając od chudego chłopca z marnie wyćwiczonym bicepsem, dochodzimy w końcu do "napakowanego" mężczyzny. Bohater musi przecież jakoś wyglądać, prawda?
Kobieta. Kobieto, puchu marny, ty zwyciężasz w bitwie kształtów. Tak jest! Nie ma pożądnej mangi bez przedstawicielki płci pięknej. Na czym polega magia mangi nie tylko z odłamu hentai? Kobieca postać przede wszystkim, oprócz urokliwych oczu i pięknej fryzury, posiada równie zachwycającą figurę. Nie ważne, czy to nastolatka czy dojrzała kobieta. Ich wspólną cechą jest przede wszystkim... biust. Jeszcze nie spotkałam się (przynajmniej ja) z mangą w której bohaterka była bez wydatnego biustu. I często właśnie tak rysuje bohaterki mangaka o męskiej płci. Owszem, zdarzały się kobiece postacie z mniejszym rozmiarem, ale rzadko - i jeśli już takie istnieją ^^, są one właśnie rysowane przez rysowniczki. Kobiety bardziej skupiają się na akcji, niż na tym, aby ich postać była obiektem marzeń każdego mężczyzny.
Brzuch - może nie brzuch, tylko płaski brzuszek pasowałby w tej sytuacji. Bohaterki muszą być ładne. To przecież manga. Co do nóg, są długie i zgrabne, proste i bez skazy.
Ach! Całkiem zapomniałam o stopach... taki mały szczegół, a jednak ważny.
Rysunek stopy dla mangaisty jest chyba najtrudniejszym elementem w dziale rysowania części ciała ludzkiego. Jednym z najgorszych błędów popełnianych przez rysowników - amatorów jest narysowanie stopy zbyt dużej lub zbyt małej. Powinna być taka "średnia". Wiadomo - u mężczyzny stopa będzie trochę szersza, jak wszystko inne zresztą, występujące u tej płci.
Przyjżyjcie się końcowemu rysunkowi - stopa jest proporcjonalna w stosunku do reszty ciała, co nie czyni postaci jako należącej do tych "zmutowanych". Tak więc u kobiet i mężczyzn omawiana tutaj część ciała była, jest i w ogóle musi być proporcjonalna.
Po przeczytaniu tego tekstu, możemy wywnioskować, że manga pod względem postaci zdecydowanie góruje nad "amerykańską paletą barw z tekstem w chmurkach na kartce". Bohater jest jak najbardziej utożsamiany z człowiekiem o idealnym wyglądzie i nieidealnym charakterze. Ale na wykład o charakterze przyjdzie jeszcze czas.
Mimika twarzy w mandze - emocje
Ooj, dawno mnie tu nie było, chyba coś koło 2 tygodni, nie? Na szczęście istnieje coś tak wspaniałego jak weekend...
Dzisiejszy post wyjaśni niezbyt zapoznanym i początkującym fanom mangi symbolikę mimiki twarzy. Chodzi mi oczywiście o emocje. Zaczynam.
wściekły piekielnie wściekły
oniemiały bardzo oniemiały ^^
zadowolony szczęśliwy
Niezmiernie szczęśliwy szczyt szczęścia (płacz)
rozmarzony zirytowany/ulga przestraszony
zasmucony smutny
naprawdę smutny ogromnie smutny (beksa)
zmartwiony zamyślony
normalny stan przestraszony
zaskoczony bardzo zaskoczony
twarz bez wyrazu/w transie
Hej! Bardzo fajnie to opisałaś. Oczywiście zgadzam się z tobą. Manga góruje nad każdym innym komiksem! A co do idealnych kształtów, oczu itp. itd. japończycy są chyba mocno zakompleksionymi ludźmi. xD Rysują postacie tak jak sami chcieli by wyglądać. xD... No bo porównaj sobie takiego małego, skośnookiego, (zazwyczaj) czarnowłosego i o również czarnych oczach japończyka z piękną, długonogą dziewczyną o idealnej talii, długich falujących ... dajmy na to niebieskich włosach oraz cudownych, błyszczących złotych oczach na pół twarzy... xD... Jest różnica co nie?? xD
OdpowiedzUsuń(a tak przy okazji te wyrazy twarzy bardzo mi się przydały ^^"... no nic idę zbierać makulaturę z mojego biurka ^.^")
Nadal nie wiem jak niby manga góruje nad lepiej narysowanymi,kolorowymi i często realistyczniejszymi komiksami amerykańskimi np od Vertigo lub DC.
OdpowiedzUsuńDowiedziałem się tylko że postacie muszą być idealne tak żeby przypadkiem się z nimi nie utożsamiać.