Różne odmiany mangi i anime

1.Super deformed, chibi (jap. ちび - mała rzecz lub osoba z małym ciałem) - japoński styl tworzenia karykaturalnego wyglądu postaci.
Ten styl jest częścią japońskiej kultury i można go łatwo dostrzec w Japonii - jest on stosowany na znakach oraz w reklamach. Często używany w mandze i anime, gdzie w krótkich przerywnikach pokazywane są silnie przesadzone emocje, szczególnie złość lub zaskoczenie. Zdeformowane postacie przeważnie mają być słodkie oraz stanowić humorystyczne dodatek do fabuły. Czasem jednak sekwencje z chibi mają na celu przedstawienie jakiejś sytuacji, na przykład miejsca, gdzie znajdują się poszczególne postaci.

2. Kodomo (jap. 子供) jest japońskim określeniem japońskich komiksów (manga) oraz kreskówek (anime) przeznaczonych dla dzieci.
W kodomo nie występuje fanserwis, plan i motywy odpowiednie dla innych publiczności. Historie oraz sposób ich przedstawiania są przystosowane do odbioru przez dziecko.

3. Shōjo (少女) to anime lub manga głównie dla dziewcząt. Tematem przewodnim shōjo jest romantyczna miłość (zazwyczaj pierwsza) nastolatki, która mimo przeciwności losu, czyli na przykład nieodwzajemnionego uczucia, zawistnej przyjaciółki, sprzeciwu rodziców lub rywalki, jest w imię tej miłości gotowa do największych wyrzeczeń. Na ogół shōjo są bardzo romantyczne i mają szczęśliwe zakończenia.

4.Bishōjo (jap. 美少女; びしょうじょ; dosłownie piękna, młoda dziewczyna), zapisywane również jako bishoujo, to japońskie słowo odnoszące się do młodych, ładnych dziewczyn, zazwyczaj poniżej 16 roku życia.
W odniesieniu do anime i mangi termin oznacza tytuł, w którym pojawiają się tego typu postaci. Seriom tym często towarzyszy fanserwis, stąd też potencjalnymi odbiorcami bishōjo są mężczyźni.

5.Shōnen (jap. 少年, dosłownie "chłopiec w młodym wieku") - jest to anime lub manga przeznaczona głównie dla chłopców. Dominują w nim walki, roboty i silni bohaterowie. Także historie, które opowiadają o miłości (czyli typowy temat shōjo) może być zaliczany do shōnen, gdy historia widziana jest z punktu widzenia chłopaka. Nie zawsze kończą się szczęśliwie, co jest kolejną różnicą między shōnen, a shōjo.
W Japonii wydawane jest pismo "Shōnen Jump", czyli miesięcznik najczęściej zawierający po prostu nowe rozdziały mang (nie tylko), lub rozdziały mające zareklamować nową mangę na rynku. Obecnie pismo wydawane jest również w USA. 

6. Harem jest wariacją shonen, w którym przeciętny, męski charakter jest otoczony przez liczne, atrakcyjne, żeńskie bohaterki, z których większość jest romantycznie zainteresowana głównym bohaterem. Określenie 'harem' jest używane samo lub jako przymiotnik do środka przekazu, takiego jak anime harem lub manga harem. Czasami jest nazywana "lovecome" ,co oznacza komedie romantyczne.
Ostateczne pochodzenie tego określenie pochodzi z arabskiego słowa 'harem' oznaczającego "rzecz zakazana" lub "zakazana pokusa" i jest dokładnym kontekstem, w którym jest użyty w przypadku gatunku. 

7. Dōjinshi (jap. 同人誌 czyt. doodzinsi) – odmiana mangi. Są to komiksy oparte na naśladowaniu oryginalnych dzieł. Dōjinshi może opowiadać historię tych samych bohaterów w nieco inny sposób, rozwinąć fabułę po zakończeniu oryginału, przedstawić tę samą historię z perspektywy innych osób, lub zachować tych samych bohaterów, zmieniając lekko ich wygląd.
Dōjinshi nie jest zwykłą kopią. Twórca dōjinshi musi dodać coś specyficznego, wyróżnić jakoś swą pracę od oryginału, aby jego dzieło mogło się zaliczać do dōjinshi. Nie da się jednoznacznie stwierdzić co jest dōjinshi, a co nie. Określaniem czy dana manga jest dōjinshi, czy nie odpowiedzialna jest specjalna komisja.
Mimo iż dōjinshi łamie prawo autorskie to twórcy mang nie podejmują starań o zlikwidowaniu rynku dōjinshi. Dzieje się tak zapewne, gdyż dōjinshi napędza sprzedaż oryginalnych mang.
Dōjinshi to również manga lub anime stworzone przez fanów dla fanów. Przedstawiają nowe przygody bohaterów mang i anime, bardzo często dōjinshi reprezentują gatunek hentai. 

8.Yaoi – gatunek mangi i anime, w którym głównym elementem fabuły są związki męsko-męskie. Co do zasady wydawnictwa yaoi zawierają opisy scen zarówno opisujących emocje, jak i erotycznych.
Wbrew pozorom, głównymi odbiorcami yaoi i shōnen-ai nie są geje, ale heteroseksualne kobiety, najczęściej nastolatki.
Typowy podział ról
W yaoi występuje często łatwo zauważalny podział głównych postaci na role, które są wobec siebie komplementarne:
* seme – oznacza stronę aktywną/dominującą - odgrywa w związku rolę "prawdziwego mężczyzny"; słowo pochodzi od japońskiego słowa semeru, które oznacza dosłownie "atakować".
* uke – oznacza stronę podporządkowaną/bierną; słowo pochodzi od japońskiego słowa ukeru, które oznacza "odbierać". Uke najczęściej jest trochę "dziewczęcy", z czym wiąże się jednak nie tyle jego wygląd zewnętrzny, ale cechy osobowości, jak wrażliwość, czułość, delikatność, chęć okazywania uczuć partnerowi seme w każdej sytuacji. Typowy uke często przedstawiany jest jako osoba niższa, młodsza, o szczuplejszej budowie ciała, w stosunku do swojego partnera - seme; uke uosabiany jest często z dziecinnym zachowaniem, zamiłowaniem do jasnych, pastelowych kolorów i pluszaków; Zwykle nie ma doświadczenia w sprawach seksualnych, a swoją orientację seksualną odkrywa, kiedy po raz pierwszy odbywa stosunek z seme.
Inne warianty gatunku
Łagodniejszą odmianą gatunku jest shōnen-ai (jap. chłopięca miłość), w której opisy scen erotycznych są z reguły pomijane lub nawiązuje się do nich poprzez aluzje czy dialogi, a całość bardziej skupia się na emocjach i uczuciach.
Alternatywną formą gatunku, opisującą związki lesbijskie, jest yuri oraz shōjo-ai (jap. dziewczęca miłość).

9. Yuri - gatunek mangi i anime przedstawiający związki damsko-damskie.
Nazwa ta obejmuje wszystkie tego typu mangi skierowane do kobiet. Mangi erotyczne i pornograficzne przedstawiające damsko-damski seks skierowany zdecydowanie do męskiej publiczności nie są zaliczane do mang yuri.
Wśród fanów amerykańskich został wprowadzony sztuczny (analogiczny do mang yaoi) podział na shōjo-ai (mangi skupiające się na platonicznych związkach dziewcząt) oraz yuri (mangi zawierające sceny erotyczne), przy czym nie ma zgodności co do przyporządkowania poszczególnych tytułów do danych kategorii. 

10. Lolicon lub rorikon (jap. ロリコン) – japoński skrót pochodzący od lolita complex (kompleks lolity), w Japonii oznaczający pedofilię. Ściślej mówiąc, w Japonii termin lolita complex odnosi się tylko do stanu, ale skrót lolicon może też oznaczać pedofila. Na zachodzie termin lolicon odnosi się do erotycznej mangowej sztuki przedstawiającej nieletnie postaci, często produkowanej w Japonii.
Loliconowa grafika przedstawia zazwyczaj żeńskie postaci w wieku 8-13 lat. Ilustrowany lolicon jest legalny w Japonii, natomiast zwykła dziecięca pornografia została zakazana prawnie w 2000 roku, a loliconowa manga rysowana z udziałem rzeczywistych niepełnoletnich modeli jest nielegalna.
Loliconowa grafika jest częstym tematem naukowych artykułów na temat życia seksualnego w Japonii i często sugerowane jest, że istnieje z tych samych przyczyn, z powodu których dorosłe kobiety w szkolnych mundurkach są uważane za atrakcyjne, a enjo kosai cieszy się popularnością. W wielu zwyczajnych księgarniach i stoiskach z wiadomościami w Japonii, rysowane loliconowe media są łatwo dostępne do przeglądania i nabycia, limitowane jedynie tymi ograniczeniami, które są nałożone na wszystkie pornograficzne media, np. zakaz nabywania przez nieletnie osoby. 

11. Etchi (jap. エッチ, etchi, czasami nieprawidłowy zapis transkrypcyjny ecchi) - gatunek mangi i anime, skierowany najczęściej do męskiej grupy odbiorców powyżej piętnastego roku życia, z dużą ilością podtekstów seksualnych i częstym prezentowaniem kobiet w bieliźnie albo nagich, ale bez pokazywania detali anatomicznych. Etchi najczęściej przybiera formę komedii erotycznej, romantycznej albo sensacyjnej. Od gatunku hentai odróżnia je brak pokazywania stosunku seksualnego i narządów płciowych.